We hoeven er niets voor te doen en toch leeft onze tuin ineens helemaal op. Na deze uitzonderlijk korte winter staan de krokus en het sneeuwklokje te schitteren in de vroege lentezon.

In het Gronings noemen wij de krokus een krookje, terwijl het snijklokje een zeer extravagant equivalent heeft: een menistenwitje of zelfs n noakend wiefke! De gedateerde naam van zo'n dappere eerste bloem die het aandurft om aan de koude grond te ontspruiten is (winter)lieder. Ten onrechte wordt dat soms geïnterpreteerd als 'inluider'. Een lieder is echter een stumper: een bloempje dat de winter moet lijden is niet te benijden, kortom.