Greunenkriek tekst & media


Blog Post

Erkenning

Ingetekstueel • Oct 08, 2018

Aangezien het kinderboekenweek is en ik binnen dit kader aandacht wil besteden aan Groningstalige jeugdliteratuur, stond het eerste Grogje daarover al klaar. Dat mag echter nog een dag wachten, want toen ik na uren lesgeven knipperend tegen het milde herfstlicht mijn lokaal uit liep en op mijn telefoon keek, bleek ik iets te hebben gemist. Terwijl ik met mijn klassen vol vuur had gesproken over de Week van het Nederlands, was mijn What`s App-lijst groengloeiend gekleurd.

Duimpjes, plaatjes met Groningse kreten en zelfs een felicitatie. En de uitnodiging om aan te schuiven bij Noord om over de erkenning te praten. ‘De erkenning’? DE ERKENNING? Die officiële status van taal voor het Nedersaksisch, waar onder meer Henk Scholte en Siemon Reker decennialang voor gepleit hebben? Waarvoor ik destijds contact onderhield met Annie Schreijer-Pierik, die het in 2016 met vele anderen voor elkaar bokste om de Europese Commissie mee te laten betalen voor Nedersaksische projecten?

Ehm, nee… Die erkenning van officiële taal, compleet met onderwijssysteem en eigentaalse overheidsdocumentatie, krijgt het Nedersaksisch niet. Sterker nog: het is goed denkbaar dat die status slechts eenmalig werd toegekend, en wel aan een andere taal binnen Nederland. Die erkenning heeft de Nederlandse staat uiteindelijk miljoenen gekost, dus daar gaat deze niet nog een keer de gevoelige vingers aan branden (overigens ben ik even kwijt welke taal dat ook alweer was – het ligt echt op het puntje van de Lauwers 😉 ). Het beste wat ze eruit konden slepen dus, zo kun je deze erkenning van het Nedersaksisch als onderdeel van de Nederlandse taal classificeren.

Meer status, meer mogelijkheden, meer bekendheid: dat is de droom van iedere mannetjesputter die probeert om het Drents, Gronings, Achterhoeks, of welke verwante streektaal dan ook, aan de mens te brengen. Net als twee jaar geleden blijft het vooralsnog obscuur wat voor geldreserves daarmee gepaard gaan, maar een gegeven peerd kijk je nu eenmaal maar beter niet in de mond.

Meer bescherming gaat het Nedersaksisch, en daarmee het Gronings, zeker genieten. Daar valt weinig op af te dingen en daar kunnen we terecht ‘loos op wezen’. Of dit ertoe zal leiden dat er meer scholen een lessenserie Gronings aan zullen vragen; dat er meer boeken worden ingezonden voor de Dagblad van het Noorden Streektoalpries; dat er meer kinderen van de basisschool zullen meedoen aan de Veurleescup; dat er nog meer mooie liedjes meedingen naar de RTV Noord Bosklopper Bokaal en dat de vacatures bij t Huus van de Taol plotseling passend worden ingevuld moet allemaal nog blijken, maar de tendens is alleszins hoopgevend.

Afbeelding: startpagina Nedersaksisch


Share by: