Greunenkriek tekst & media
Letteren
Vanaf het moment dat ze hun eerste betekenisvolle klanken begonnen uit te slaan, heb ik geprobeerd hun spraakontwikkeling vast te leggen. Kreten werden klankreeksen, werden lettergrepen, tweelettergreepwoordjes en uiteindelijk volwaardige woorden. De stand van zaken is nu dat mijn dochters kinderlijk bijdehand uit de hoek kunnen komen.
Letters zo rangschikken op papier dat ze woorden vormen, dat is de nieuwste fascinatie. Er wordt eindeloos geoefend met de letters va n de eigen namen en met die van anderen. Tamelijk ingewikkeld, want de ene letter heeft het buikje links en het steeltje rechts, terwijl het bij de andere precies andersom is, of deze juist het buikje boven draagt.
Sommige letters zijn mooi. Vanwege de vorm, dan wel omdat de naam van een aardig iemand of grootouder ermee begint. Lelijke letters of woorden zijn er ook: de namen van onaardige verhaalpersonages zijn bijvoorbeeld afkeurenswaardig.
Bepaalde letters zijn zo mooi dat mijn kinderen er hun namen vol mee willen. Ze noemen zichzelf plotseling Anna of Twinkel. Wanneer je haast hebt en vlug het kroost wilt verzamelen kan dat tot subtiele wrijving leiden - meebuigen dan maar. ‘Dus jullie heten nu anders? Zal ik ook een andere naam nemen? Ja, hè? Wat vinden jullie van Kees?’, grapt mijn goudbekrulde thuisgenoot. De kinderen gieren het uit van het lachen. ‘Papa, dat kan toch niet! Kees!’ Hij vraagt zich af waarom Kees zo`n onmogelijke naam is. ‘Kees, dat kun je eten! Kees, dat zit in opa`s muizenval!’ is de conclusie.